Ελληνική Γλώσσα

Νίκος Ξυδάκης :η ανεπάρκεια του σχολείου υποσκάπτει τη δημοκρατία

«Όσο πιο μαζικό και «εύκολο» γίνεται το δημόσιο σχολείο, τόσο πιο ταξικό και αντιδημοκρατικό γίνεται στην ουσία του. Και τόσο περισσότερο δυσχεραίνεται ή καθίσταται αδύνατη η ανανέωση της γηγενούς ελίτ, επιστημονικής και διοικητικής, η διαταξική ανανέωση της κοινωνίας με νέο αίμα, η προσφορά ίσων ευκαιριών σε όλους, ώστε να διακριθούν οι πιο ταλαντούχοι, και να προκόψουν όλοι. Χωρίς διαρκώς ανανεούμενες ηγεσίες, χωρίς κοινωνική κινητικότητα, χωρίς ουσιαστικές ευκαιρίες για ενδυνάμωση των μεσαίων στρωμάτων, χωρίς έμπρακτη δημοκρατική αγωγή, χωρίς όλα αυτά που εξασφαλίζει το υγιές δημόσιο σχολείο, πού οδηγούμαστε; Μα εδώ που φτάσαμε: στην Ελλάδα της κρίσης, της μιζέριας, της ανισότητας, της έλλειψης οράματος, της δομικής παραβατικότητας. Και σε ένα πολιτικό σύστημα φεουδαρχών και κληρονόμων, ανικάνων και εκφυλισμένων.»

Νίκος Ξυδάκης: ο εκφυλισμός του σχολείου

Η διαρκής αποτυχία του δημόσιου σχολείου,που παρακολουθούμε σαν κακόγουστη τραγικωμωδία,σαν το θέαμα της δικής μας κηδείας,καθρεφτίζει τη συλλογική μας αποτυχία σε τούτη την ιστορική καμπή.Την ένιωσα σαν τραύμα αυτή την αποτυχία, όταν διάβασα την πικρή αυτοκριτική ενός δασκάλου με 15 χρόνια στην αίθουσα: "Καταντήσαμε να ψάχνουμε στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς τα ημερολόγια με τις αργίες, να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα αναλάβει την αγγαρεία της Πρώτης Δημοτικού,να βλαστημάμε την ατυχία μας- ανήμποροι να αντιδράσουμε συλλογικά,οργανωμένα και μεθοδικά- για την κάθε περίπτωση "δύσκολου παιδιού" που εμφανίζεται στην τάξη μας, και να κοιτάμε τα ρολόγια μας, προσδοκώντας να επιστρέψουμε μια ώρα νωρίτερα στα σπίτια μας, για να φροντίσουμε τα δικά μας παιδιά και να πληρώσουμε, όπως όλοι οι Έλληνες, τεράστια ποσά για την επιπλέον φροντιστηριακή τους εκπαίδευση..." (Ευθ.Δημόπουλος,http://tiny.cc/7tle3).

Πάσχος Μανδραβέλης: η αρχή της απροσδιοριστίας

Στις αρχές του περασμένου αιώνα,ο μεγάλος Γερμανός φυσικός Βένερ Χάιζενμπεργκ έβαλε μια βόμβα στα θεμέλια της φυσικής. Απέδειξε ότι στον κόσμο των θεμελιωδών σωματιδίων αυτή καθ' αυτήν η παρατήρηση αλλάζει το παρατηρούμενο σωματίδιο. Το φως που πέφτει ,για να γίνει η παρατήρηση αναγκαστικά προκαλεί μια σημαντική διαταραχή στο αντικείμενο που κάνουμε τη μέτρηση...Δεν υπάρχει πρακτικός και θεωρητικός τρόπος να μειώσουμε τη διαταραχή αυτή στο μηδέν. Για αντικείμενα μικροσκοπικών διαστάσεων τέτοιες διαταραχές δεν είναι αμελητέες.Αυτή είναι η ουσία της απροσδιοριστίας του Heinsenberg ,η οποία έχει μια ακριβή μαθηματική έκφραση ("Το κβαντικό Σύμπαν", εκδ.Τροχαλία).

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και όταν πέφτει ο προβολέας της κάμερας στα κοινωνικά υποκείμενα ή άτομα.Αυτή καθ'αυτήν η παρατήρηση αλλάζει τη συμπεριφορά του αστυνομικού που ελέγχει έναν μετανάστη,των διαδηλωτών που πέφτουν πάνω στα ΜΑΤ και του 60χρονου Πατριώτη του Μετώπου,που πέταξε το παπούτσι στον πρωθυπουργό.